zondag 21 december 2014

The Hobbit - The Battle of the Five Armies - Review

Gisteren trokken vrouwlief en ik een laatste maal 'richting Midden Aarde' om het derde luik in de Hobbit-trilogie 'The Battle of the Five Armies' te gaan bekijken. De eindbeschouwingen bij de twee vorige films ('The Unexpected Journey' en 'The Desolation of Smaug') kwamen telkens op hetzelfde neer: goeie, avondvullende films... zonder meer. Dus was de verwachting voor nummer drie zowat idem... en inderdaad, we kregen een gelijkwaardig slot.
Ondanks dat Peter Jackson nog amper een 45-tal bladzijden van het boek over had, heeft hij 'zijn' Hobbit weer opgepimpt naar een stevige 145 minuten en het mag gezegd: het derde luik is wat mij betreft ook het sterkste... en donkerste. 
 
De openingsscene waar de draak Smaug Laketown in de as legt is sterk,  visueel overdonderend en dramatisch. Daarna wordt even gas teruggenomen en volgen we het gezelschap van de dwergen onder leiding van Thorin Oakenshield en natuurlijk onze hobbit, Bilbo Baggins, die zich verschanst hebben in de hallen onder de Lonely Mountain.
 
 
De goudkoorts verandert Thorin langzaam in een gewetenloze en gevoelloze tiran, die niet alleen de woede van de Elfen, maar ook die van de mensen van Laketown, die alles verloren hebben, op de hals haalt. Bilbo staat voor een dilemma en onderneemt een gevaarlijke actie. Op het punt dat er oorlog dreigt uit te breken tussen de dwergen en hun belagers moeten ze echter de krachten bundelen tegen een oneindig grotere en gevaarlijkere vijand: Azog en zijn immense leger orks.
 
 
Vanaf hier worden alle registers opengetrokken en in het bijzonder de digitale trukendoos. Jammer genoeg wordt het nooit zo levendig en echt als de twee oorlogsscenes in The Lord of the Rings (Helms Deep en Fields of Pelennor). Ja, de camera gooit je midden in de actie, maar de duizenden (geanimeerde) elfen en orks voelen  mechanisch aan. Het lijkt ook heel erg 'Copy/Paste'... Het wordt nooit smerig of bloederig of overdonderend... het is allemaal nogal clean, waardoor een flink stuk van de sfeer en dramatiek verloren gaat.
 
 
 
 
 
Toch had ik het gevoel, in tegenstelling tot de twee vorige films, dat Peter Jackson opvallend de teugels strak hield. Tot het onvermijdelijke gebeurde... Ik had mij al redelijk geërgerd aan de ontsnappingsscene in Goblintown in film één, de tonnenscene in film twee, maar wat we in film drie zagen, kreeg je echt niet meer verkocht aan iedereen ouder dan tien: vliegende en zwaartekracht tartende elfen? Komaan Peter!!
Nu, neem je denkbeeldige schaar en knip die paar scenes weg en je houdt uiteraard nog een leuke film over. Een waardig slot voor een trilogie die The Lord of the Rings naar de kroon moest steken, maar daar nooit in geslaagd is. De verpletterende indruk van zijn absolute meesterwerk van 2001-2003 kan Peter Jackson tien jaar later niet evenaren, maar dat hoeft ook niet.
De Hobbit-trilogie is goeie fun, verdeeld in drie avondvullende films waarbij een emmer popcorn niet mag ontbreken, niets minder maar zeker ook niets meer.
 

vrijdag 19 december 2014

A base for Cthulhu (Reaper Bones)

De originele base van de Reaper Bones 'Cthulhu', afgewerkt met restjes van andere modellen en/of bouwdozen.

The original base of the Reaper Bones 'Cthulhu', enhanced with leftovers of other models and/or kits.


 





maandag 15 december 2014

The 3 Cthulhus - Size does matter

Hier zijn nog eens op een rijtje de drie Cthulhu 28mm miniaturen die ik tussen 2012 en nu heb geschilderd, met in volgorde de 'Eldritch Demon (Reaper Miniatures), 'Cthulhu' (Scibor Monstrous Miniatures) en 'Cthulhu' (Reaper Bones). 
 
Here are the three Cthulhu 28mm miniatures I've painted between 2012 and now, with the 'Eldritch Demon' (Reaper Miniatures), 'Cthulhu' (Scibor Monstrous Miniatures) and 'Cthulhu' (Reaper Bones).






zondag 7 december 2014

De cyclopische Cthulhu van 'Bones' - The cyclopean Cthulhu from 'Bones' (Reaper Miniatures)

For English text scroll down

Een 28mm model kan groot zijn, enorm of zelfs reusachtig. De 'Cthulhu' van Bones (Reaper
Miniatures) is geen van allen. Het model is zo groot dat enkel cyclopisch de lading dekt: 23 cm van kop tot teen, 23 cm van tentakel tot staart!
Dit multi-part model is gemaakt van het unieke Bones materiaal: het witte, buigzame polymeer waar Reaper het patent op heeft.
Met 'Cthulhu' heeft Bones me volledig over de streep getrokken: ik ben onvoorwaardelijk fan. Mooi gedetailleerd, erg knap ontworpen, een ongekend plezier om te schilderen en als klap op de vuurpijl een stuk goedkoper dan bvb hars of metaal... als dat geen waar voor je geld is!
Dit is het derde Cthulhu model dat ik schilder en ik wilde afstappen van het voor-de-hand-liggende groen. Ik heb gekozen voor een mix van jade-groen en blauwgroen met paarse (worm purple) toetsen. De methode is weer een combinatie van drybrushinglayering en (zeer veel) glazing. De eerste schilderstappen van 'Cthulhu' vind je weer in link 1 - link 2 en link 3.









A 28mm model can be big, huge or even enormous. The 'Cthulhu' from Bones (Reaper Miniatures) is none of the above. The model is so massive, the only way you can call it is 'cyclopean': 23 cm (9 inch) from head to toe, 23 cm from tentakle to tail!
This multi part model is made from the unique Bones material, the white, flexible polymer invented by Reaper.
The Bones Cthulhu convinced me, I'm a fan! Beautifully detailed, extremely well designed, an unprecedented pleasure to paint and... a lot cheaper than e.g. resin or metal... true value for your money!
This is the third Cthulhu model I painted and I wanted something different than green. I chose a mix of jade-green and blue-green and touches of (worm) purple. The method I used is a combination of drybrushing, layering and (a lot of) glazing. The previous painting steps you find in link 1, link 2 and link 3.
 

maandag 1 december 2014

"Wolfie" Amadeus Mozart (in blue and red)

Mijn nieuwste academiewerkje is een ode aan de componist waar ik een grenzeloze bewondering voor heb: Wolfgang 'Wolfie' Amadeus Mozart. Met zijn muziek in het achterhoofd heb ik geprobeerd een eigenzinnig, fris en veellagig potret te maken.
 
My latest academic work is an ode to the composer I admire te most: Wolfgang 'Wolfie' Amadeus Mozart. With his music in mind I have tried to make a wayward, clear and multi layered potrait.
 
'Wolfie' olie op doek - oil on canvas 70x50 cm